Vol verwachting keek ik uit naar de jaarlijkse uitstap met het team van Soubry. Voor mij was het dan ook de eerste keer dat ik de andere Soubry Ambassadeurs “in het echt” zag. Het wordt tof, het wordt lekker en je zal van alles ontdekken. Ikke dus heel erg benieuwd!

Op het programma een fikse wandeling van Forest To Plate. Zij zijn een verenging van wildplukkers en natuurliefhebbers. Zij triggeren mensen om terug te gaan naar de natuur. Trekkings, kamperen, zwemmen in koude rivieren en wild eten, Forest To Plate is de ultieme buitenervaring waar alle zintuigen worden vervuld.

Dus we gaan wildplukken in de natuur onder het goedziend oog van Ben, onze begeleider. Eetbare bloemen, planten en kruiden, interessante materie. In zijn inleiding onthoud ik vooral dat je niet zomaar kan plukken en dat opeten, je dient er verstand van te hebben en je neemt dus beter geen risico’s. Er bestaan immers heel wat giftige soorten en die eten we liever niet op.

Brandnetels, meidoorn, muskus kaasjeskruid en bijvoet

Om 10u aangekomen in Vireux-Molhain, das dus een goeie autorit van een kleine 2u vanuit Brussel. Een tas warme koffie opslurpen (het is niet de mooiste dag vandaag, redelijk fris en de regen zou wel eens van de partij kunnen zijn) en we zijn klaar om aan onze eerste wandeling te beginnen.

Ik leerde o.a. dat brandnetels “bovenaan” prikken en je ze dus het beste plukt aan de steel onder de eerste blaadjes. Ze zijn enkel eetbaar als ze geen “gaatjes” in hun bladeren vertonen en mooi groen van kleur zijn. Bruine exemplaren zijn uit den boze. De meest gekende plat met brandnetel is ongetwijfeld “paling in ‘t groen” – daar zijn deze vergezeld van zuring en oregano.

Meidoorn komt als eerste uit in de lente en de bolletjes hebben een vrij neutrale smaak op dat moment. Zodra er witte bloemen opkomen, verandert de smaak naar een eerder onaangename vissmaak. Nadien -wanneer ze overrijp zijn – doen ze denken aan een overrijpe appel.

Een nieuwe ontdekking: muskus kaasjeskruid. Neutrale smaak, het is het effect dat het veroorzaakt dat meer van belang is in de keuken. Dit kruid geeft een suikerachtige gelei af (doet aan Marshmellows denken) en is ideaal als bindmiddel om bijvoorbeeld soep te dikken. Als je de bloemen van dit muskus kaasjeskruid droogt en nadien vermaalt tot poeder, heb je een leuke “kleurstof” om bijvoorbeeld je glas cava te pimpen.

Bijvoet: de traditie wil dat soldaten dit in hun schoenen staken wanneer ze moe waren en dat deze bijvoet ervoor zorgde dat ze beter konden wandelen. De smaak? Een beetje rozemarijn, een beetje kardemom. Ideaal om in ijsjes of sorbet te verwerken. Ook cocktails en gin bereidingen geef je een extra touch door deze bijvoet er in te verwerken. Juli en Augustus zijn de beste maanden om deze te plukken.

Outdoorcooking

Het eerste deel van de dag zit er op. Na de ochtendwandeling is het tijd om het eten te bereiden. In een tent, op open vuren. Pasta lunch x wilde planten.

We mogen als eerste de nieuwe Soubry pasta proeven. Samengesteld uit 70% tarwe en 30% gele erwten. Boordevol proteïnes en deze Torselli van gele erwten behoudt de vertrouwde lekkere smaak van Al Dente pasta. Zo kan je blijven genieten van wat je echt lekker vindt en profiteer je tegelijk van de extra eiwitten en vezels die peulvruchten jou te bieden hebben. Hij is lekker en voelt goed aan in de mond. Ook de echtgenoot hier – die beweert dat hij eigenlijk alleen maar “fijne, zeer fijne” spaghetti lust – zei dat deze Torselli zeker en vast op onze tafel mag verschijnen.

Ben kookte de Torselli Al Dente in 9 minuten, in een grote ketel warm water en voegde er wat brandnetels aan toe. Hij vergezelde de pasta van een champignonroomsaus afgewerkt met muskus kaasjeskruid en wildzuring als finishing touch. Een lepel zelfgemaakte pesto op basis van o.a. brandnetel maakte het geheel af.

Veldzuring, veldkers en klaverzuring

Zuring kennen we allemaal, we kopen deze in de supermarkt en/of speciaalzaak. Trek je het bos in, dan kan je deze veldzuring ook vinden. Opgelet, Ben vertelde ons dat je in België niet zomaar mag wildplukken, in Frankrijk daarentegen zijn ze soepeler. De veldzuring voeg je best aan het einde van jouw recept toe, want de “zure” smaak verdwijnt met het koken. Rauw is ie ook lekker, bijvoorbeeld verwerkt in een slaatje. Hoe herken je deze in? Onderaan zie je “twee” steeltjes. De smaak? Wel das een uitgesproken citroensmaak.

Onze namiddagwandeling was een flink stuk omhoog klimmen, door de velden, door smalle boswegen. Het werd even zwaar voor de echtgenoot, maar hey hij heeft het gehaald hoor. De wilde waterkers heeft veel goedgemaakt want daar is hij verzot op. Het bos stond er vol van. Mooi afknippen en na een 2-tal weken groeit die gewoon helemaal terug.

De klaverzuring was onze laatste ontdekking. Ziet er uit als een klavertje drie. Heeft een zure Granny Smith appelsmaak. Opnieuw perfect om rauw te verwerken. Wij namen deze mee voor onze avondmaaltijd.

Soubry Pizza

Na die fikse wandeling van zo’n 15km, hadden we wel een lekker avondmaal tegoed. Ben maakte pizza’s voor ons. Hij bereidde een pizzadeeg gemaakt met 80% spelt en 20% witte bloem van Soubry. Zoals het hoort, gebakken in een houtoven. En afgewerkt met onze eigen pluksels. Hoe cool is dat!

Een mix van groene planten (rauw), een mix van geblancheerde groene planten zoals zevenblad, brandnetel, adderwortel,… en een groene pesto op basis van klaverzuring, daslookknollen en veldkers. We vonden een klein aantal paddenstoelen; het is nog te vroeg in het jaar om al een groot aantal uit de grond te zien schieten. Dus vulde hij aan met zelf gekochte bospaddenstoelen. Kwestie van in het thema te blijven.

Het dessert was een pizza calzone (dichtgevouwen pizza) met zelf geplukte wilde appels en choco. Hoeft deze zoetebek jullie te zeggen dat deze pizza absoluut yummy was? Denk het niet hé.

Een onvergetelijke dag

Dank je wel Ben van Forest To Plate; dank je wel Joeri, Arne en Elza van het Soubry team. Dit was een onvergetelijke dag! Gezellig samen zijn, bewegen en lekker eten. Dat maakt een mens toch gewoon gelukkig, nee?